Maaike Deckers
E-mail- Maaikedanst@maaikedeckers.nl
- 06 51905577
- # Afstudeer nr:
MN 1946 - # KVK nr:
Array
Toen ik op Texel directeur was van de muziek & dansschool (nu Artex Kunstenschool) kwam ik op een gegeven moment in contact met de toenmalig manager van het verzorgingstehuis op Texel. We zongen samen in een kamerkoor en raakten in een pauze aan de praat over kwaliteitszorg omdat we beiden voor de certificering stonden van onze organisaties.
De vraag: ‘wat betekent kwaliteitszorg voor ouderen in een verpleeghuis?’ bleek een cruciale vraag voor ons beiden. We kwamen er uiteindelijk op uit dat weliswaar goede verzorging, op tijd gewassen, gezond eten, medicijnen e.d. heel belangrijk zijn als je oud bent maar dat ‘kwaliteit van leven’ in wezen over iets anders gaat. Veel mensen die in een verpleeghuis opgenomen worden weten en voelen, en hun familie met hen, dat dit het laatste station is voor de dood. Voor velen is dit besef erg deprimerend. Angst, depressie en apathie komen veel voor. Het gevaar ligt op de loer dat mensen aan het wachten zijn tot ze dood gaan. En niet meer bezig zijn met leven en iets van hun leven maken.
Het zingen in het kamerkoor gaf Geertje en mij veel energie en plezier. We dachten beiden dat als dat voor ons gold dat dat dan waarschijnlijk voor veel meer mensen wel zo zou zijn. En dat was de start van het project ‘Zorg voor kunst in de zorg’. Docenten van de muziek & dansschool die dat wilden kregen de tijd en de ruimte om korte cursussen van 6 tot 10 weken te ontwikkelen voor ouderen met dementie in het verzorgingstehuis en voor deelnemers van de dagbehandeling. Uitgangspunt was dat iedereen volwaardig cursist was. Het maakte niet uit of iemand dementie had of misschien nog maar een week te leven. Een leven lang leren en genieten van het leven stonden centraal. Heel bewust hadden we niet gekozen voor de therapeutische insteek die uitgaat van het besef dat mensen iets niet meer konden. Het ging ons over wat ze wel konden en nog wilden leren en ontwikkelen in zichzelf. Ik had toen nog nooit van Biodanza gehoord. De cursussen, met name dansen en beeldende kunst, waren een groot succes. Er gebeurden prachtige dingen.
Jaren later, toen mijn moeder net was overleden, voelde ik dat ik zelf intensief wilde gaan dansen. En toen kwam Biodanza op mijn pad. Al vrij snel wist ik dat ik mijn ervaringen met ouderen op Texel, en later ook in Alkmaar en Kampen, wilde combineren met Biodanza. Mijn afstudeerthema en titel van mijn Monografie is 'Sta op en schitter, Biodanza en Dementie'. Van september 2018 tot en met juni 2019 heb ik een jaar lang in een Verpleeghuis gedanst met de bewoners die allen een vorm van dementie hadden. Ook heb ik daar, op verzoek van de manager, het verzorgend personeel (120 personen) van het verpleeghuis laten kennismaken met Biodanza met een workshop waarin ik zowel theorie als een Vivencia heb gegeven. Deze ervaringen vormden de basis voor mijn afstuderen als docent.
Van huis uit ben ik musicus. Ik studeerde cello en schoolmuziek aan het conservatorium en volgde later nog een cursus Kinderdans. Na jaren als docent en uitvoerend musicus te hebben gewerkt werd ik in 1999 directeur van de Muziek & Dansschool op Texel. In 2007 werd ik directeur van het Centrum voor de Kunsten (Artiance) in Alkmaar. Later heb ik ook nog in Kampen gewerkt als directeur van het Centrum voor de Kunsten (Quintus). Overal heb ik samen met de docenten onder meer activiteiten voor ouderen georganiseerd en steeds weer opnieuw was ik en waren velen met mij positief verrast over de prachtige resultaten en ervaringen.
De vraag: ‘wat betekent kwaliteitszorg voor ouderen in een verpleeghuis?’ bleek een cruciale vraag voor ons beiden. We kwamen er uiteindelijk op uit dat weliswaar goede verzorging, op tijd gewassen, gezond eten, medicijnen e.d. heel belangrijk zijn als je oud bent maar dat ‘kwaliteit van leven’ in wezen over iets anders gaat. Veel mensen die in een verpleeghuis opgenomen worden weten en voelen, en hun familie met hen, dat dit het laatste station is voor de dood. Voor velen is dit besef erg deprimerend. Angst, depressie en apathie komen veel voor. Het gevaar ligt op de loer dat mensen aan het wachten zijn tot ze dood gaan. En niet meer bezig zijn met leven en iets van hun leven maken.
Het zingen in het kamerkoor gaf Geertje en mij veel energie en plezier. We dachten beiden dat als dat voor ons gold dat dat dan waarschijnlijk voor veel meer mensen wel zo zou zijn. En dat was de start van het project ‘Zorg voor kunst in de zorg’. Docenten van de muziek & dansschool die dat wilden kregen de tijd en de ruimte om korte cursussen van 6 tot 10 weken te ontwikkelen voor ouderen met dementie in het verzorgingstehuis en voor deelnemers van de dagbehandeling. Uitgangspunt was dat iedereen volwaardig cursist was. Het maakte niet uit of iemand dementie had of misschien nog maar een week te leven. Een leven lang leren en genieten van het leven stonden centraal. Heel bewust hadden we niet gekozen voor de therapeutische insteek die uitgaat van het besef dat mensen iets niet meer konden. Het ging ons over wat ze wel konden en nog wilden leren en ontwikkelen in zichzelf. Ik had toen nog nooit van Biodanza gehoord. De cursussen, met name dansen en beeldende kunst, waren een groot succes. Er gebeurden prachtige dingen.
Jaren later, toen mijn moeder net was overleden, voelde ik dat ik zelf intensief wilde gaan dansen. En toen kwam Biodanza op mijn pad. Al vrij snel wist ik dat ik mijn ervaringen met ouderen op Texel, en later ook in Alkmaar en Kampen, wilde combineren met Biodanza. Mijn afstudeerthema en titel van mijn Monografie is 'Sta op en schitter, Biodanza en Dementie'. Van september 2018 tot en met juni 2019 heb ik een jaar lang in een Verpleeghuis gedanst met de bewoners die allen een vorm van dementie hadden. Ook heb ik daar, op verzoek van de manager, het verzorgend personeel (120 personen) van het verpleeghuis laten kennismaken met Biodanza met een workshop waarin ik zowel theorie als een Vivencia heb gegeven. Deze ervaringen vormden de basis voor mijn afstuderen als docent.
Van huis uit ben ik musicus. Ik studeerde cello en schoolmuziek aan het conservatorium en volgde later nog een cursus Kinderdans. Na jaren als docent en uitvoerend musicus te hebben gewerkt werd ik in 1999 directeur van de Muziek & Dansschool op Texel. In 2007 werd ik directeur van het Centrum voor de Kunsten (Artiance) in Alkmaar. Later heb ik ook nog in Kampen gewerkt als directeur van het Centrum voor de Kunsten (Quintus). Overal heb ik samen met de docenten onder meer activiteiten voor ouderen georganiseerd en steeds weer opnieuw was ik en waren velen met mij positief verrast over de prachtige resultaten en ervaringen.