Biodanza voor ouderen met Dementie/Alzheimer
Maandagmiddag vaste prik , dansen met de bewoners van het verpleeghuis in Maastricht.
Ik werk samen met 2 activiteitenbegeleiders en verschillende vrijwilligers. Ik loop het verpleeghuis binnen met mijn laptop. De gangen door achter de gesloten deuren van de afdeling waar mensen verblijven met dementie. In de gangen kom ik al mensen tegen die me begroeten, al dan niet herkenning.
De deur van de kleine zaal staat uitnodigend open en de stoelen zijn al klaar gezet in de cirkel. De bewoners druppelen rustig binnen met hun begeleiders, sommigen goed ter been, anderen met rollator of rolstoel. Meriam, de activiteitenbegeleider bekijkt per keer wie er mee kan doen vanmiddag, we spreken af 2 à 3 bewoners per begeleider.
Ik zet alvast mijn muziek klaar en speel een gezellig muziekje als uitnodiging. Het is niet voor iedereen vanzelfsprekend om binnen te komen, wat gaat er gebeuren, waar ben ik? Muziek werkt altijd, er kan zelfs een dansje ontstaan bij het binnenkomen.
Als iedereen er is gaat de deur op slot, we willen niet gestoord worden. Dat zetten we ook maar op de deur. Een uur lang geen interrupties gewenst.
We zitten in de kring en ik heet iedereen van harte welkom, ook de nieuwkomers die onwennig om zich heen kijken. Dan gaan we beginnen en ik nodig iedereen uit om elkaars handen vast te houden. Gedurende de les neem ik de mensen mee in de beweging met de muziek en met de verbinding met elkaar.
Er is geen verschil meer, samen zijn we in het hier en nu met de muziek en met elkaar.
Er wordt gewiegd, getrommeld, gezongen en gelachen. Verrassend met ritme gespeeld en er is ontroering door de melodieën die herinneringen oproepen. Het hoogtepunt is het moment waarbij de lichten gedimd worden en wij, de begeleiders de ruggen zacht masseren en de bewoners steeds meer hun ogen durven te sluiten en genieten van de weldadige aanraking en strelingen .
Daarna nog even in de roes blijven en zachte melodieën hun werk laten doen om wat actiever te worden Dan nog een passievolle dans bv een tango om ook dat sprankje herinnering op te roepen. We eindigen met een klapper als “heb je even voor mij” om symbolisch dit uur af te sluiten met blijheid en vitaliteit. Het was weer fijn, hoor ik mensen zeggen. “Het is altijd zo gezellig”!
Volgende keer weer! Ik verheug me alvast!
Monique Paffen
biodanzalimburg.nl