Mijn pad door het labyrint
Er bestaat geen mooiere metafoor dan die van het labyrint om uit te leggen hoe kronkelig de paden soms door het leven kunnen lopen. Het labyrint is fascinerend. Dat het een grote spirituele betekenis heeft lees je onder meer terug in oude mythologische verhalen. Wie het labyrint binnen gaat is op weg naar zijn bestemming. In het midden, daar ligt de kern van je wezen.
De weg door het labyrint leidt echter niet rechtstreeks naar het midden maar volgt via vele omwentelingen een omweg die steeds langs het midden voert zonder dat je dat kunt zien. Na elke bocht die je maakt vind je nieuw een perspectief. Als je de moed hebt om het labyrint te betreden kom je daarin zowel uitdagingen als grote schatten tegen. Maar houd er rekening mee dat het pad dat je bewandelt altijd kronkelt.
Voor mijn moeder Tineke stond het labyrint symbool voor de zoektocht in haar leven en daar heeft ze mij mee aangestoken. Ik herken me heel erg in wat zij daar over vaak vertelde. Daarom heb ik deze symboliek ook aangehaald tijdens de afscheidstoespraak die ik nog maar kortgeleden hield bij haar uitvaart.
Mijn moeder stimuleerde mij om mijn eigen spirituele weg te gaan. Omdat ik al van kleins af aan gelukkig word van muziek en dans adviseerde ze mij een weg te zoeken die daarbij aansloot. Die weg is biodanza geworden. Biodanza is op mijn pad gekomen in een periode waarin ik stevige burnout klachten had en het onvoorstelbaar leek om tijd en aandacht aan mezelf te geven. Omdat ik altijd vrolijk werd van dansen ging ik op zoek naar “iets” en vond biodanza bij Stephen en Diana.
In 2011 ben ik gaan dansen en het heeft me niet meer los gelaten! Het hele proces om nu uiteindelijk af te kunnen studeren als biodanza-docent is ook een weg met vele kronkelingen geweest. Toen ik de moed had om aan de opleiding te beginnen wist ik niet waar de weg me naar toe zou leiden. Ik kwam uit bij een bijzondere groep mensen op een bijzondere plek: de biodanzaschool in Eindhoven.
In de opleiding werd stap voor stap de biodanzatheorie uitgelegd in onze maandelijkse opleidingsweekends. Naast de theorie werd er vooral ook veel gedanst om de theorie goed in ons hele lichaam door te laten dringen. Veel aandacht ging uit naar ons potentieel. Bij veel mensen is te zien dat bepaalde delen van het potentieel niet tot bloei komt. Door de oefeningen en dansen in biodanza kunnen deze mogelijkheden ontwikkeld worden.
In biodanza word je op een positieve manier uitgenodigd en gestimuleerd om deze ontdekkingsreis aan te gaan. Net zoals in het labyrint krijgt de wereld bij iedere stap die je zet een nieuw perspectief. Zelfs als je in een doodlopend straatje belandt kun je, als je helemaal terugkeert naar je kern, nieuwe mogelijkheden ontdekken.
Behalve dit prachtige innerlijk kompas werd me in de opleiding ook geleerd hoe het fundament van wie je wordt zich in de kindertijd voltrekt. In de kindertijd zijn we nog onbevangen en staan we volledig open voor indrukken. Imprints noemen we die. Negatieve ervaringen en daarbij horende emoties zetten zich vast zetten in ons lichaam. Het gevolg daarvan is dat we verstarren, we blokkeren met als gevolg dat de verbinding tussen onze gedachten, gevoelens en verlangens verstopt raken.
Zo ontstaan maskers die als het ware een pantser vormen waarachter we ons ware ik verstoppen. De wereld om ons heen wordt als ‘onveilig’ ervaren. We uiten daardoor geen echte emoties, we geven geen expressie aan wat er in ons leeft, we leven niet wie we zijn.
Biodanza heeft hierop een geweldig antwoord. Een van de prachtige effecten is dat je deze pantsers in de dans gaat oplossen. Je leert hoger te kijken dan je ego en dan ontdek je gaandeweg je prachtige ware zelf. Biodanza is een veilige plek om al die maskers en pantsers los te weken. De hoeder van de groep is de docent. Hij/zij creëert die veilige omgeving en begeleidt de groep. De docent stemt steeds goed af waar de groep zich bevindt en welke stappen er gezet kunnen worden.
Ik ben vol ontzag en verrukking dat ik de stap heb gezet om facilitator te worden. Ik heb in Den Bosch in Jacqueline mijn biodanzamaatje gevonden. Jacqueline en ik stimuleren en ondersteunen elkaar, we voelen ons de gezamenlijke hoeders van onze groep.
Ik ben er van overtuigd dat onze samenwerking meer is dan alleen een optelsom van twee. Het samen groeien en creëren is een groot kado! En dat gun ik iedereen. Biodanza is het leukste kompas dat jou de weg laat vinden in je persoonlijk labyrint. Ik heb het in ieder geval zo ervaren en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik die wonderlijke weg ben ingeslagen.